ในนักธรรมชาตินิยมไปตกปลาเจมส์ แมคคลินทอคแบ่งปันเรื่องราวส่วนตัวเกี่ยวกับงานอดิเรกที่มีมานานหลายทศวรรษ ซึ่งช่วยให้เขาก้าวเข้าสู่อาชีพนักชีววิทยาทางทะเล ไม่ได้ทำให้วันฤดูร้อนอันอบอุ่นริมฝั่งแม่น้ำไหลเอื่อยหลุดลอยไปอย่างงดงามเสมอไปในช่วงที่อากาศหนาวเย็นของทวีปแอนตาร์กติกา ซึ่งปลามีสารป้องกันการแข็งตัวตามธรรมชาติในเลือดของพวกมัน McClintock ได้ร่วมกับนักวิจัยคนอื่น ๆ ขณะที่พวกเขาทำมุมหาปลาฟันแอนตาร์กติกยักษ์โดยหย่อนเส้นยาว 450 เมตรผ่านรูกว้างเมตรที่เจาะน้ำแข็งในทะเลห่างจากชายฝั่งประมาณ 5 กิโลเมตร และในบาฮามาส ในขณะที่เขากำลังดำน้ำตื้นกับนักเรียนนิเวศวิทยา ปลาไหลมอเรย์เข้าใจผิดว่ามีแสงแวบเดียวจากแหวนแต่งงานของเขาเป็นปลาตัวเล็ก ๆ และเกือบจะฉีกนิ้วของเขาออก
จากแอละแบมาบ้านเกิดของเขาไปจนถึงพื้นที่
ห่างไกลในนิวซีแลนด์และคอสตาริกา McClintock พาผู้อ่านไปท่องเที่ยวที่น่าสนใจ เขามีมุมสำหรับปลาตัวเล็ก ๆ โดยใช้สายเบ็ด (ไม่มีคันเบ็ด มีแต่ตะขอและเหยื่อ) และเขาพยายามที่จะจับปลามาร์ลินสีน้ำเงินขนาดใหญ่ด้วยคันเบ็ดและรอกที่ยึดสายการประมงได้มากกว่าหนึ่งไมล์
เรื่องราวการผจญภัยของ McClintock และความโชคร้ายในบางครั้งนั้นเต็มไปด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับปลาและระบบนิเวศน์ของปลา พร้อมด้วยคำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมและประสบการณ์ของเขา ในบรรดาเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยชาวบ้านเกี่ยวกับเพื่อนร่วมเรือของเขาและประเภทของเหยื่อที่พวกเขาใช้ เขาพลาดข้อเท็จจริงเกี่ยวกับภัยคุกคามที่ปลาเผชิญอยู่ทั่วโลก เช่น การสูญเสียถิ่นที่อยู่ การทำให้เป็นกรดในมหาสมุทร การรั่วไหลของน้ำมัน และการจับปลามากเกินไป เป็นต้น
เขายังสรุปความพยายามในการช่วยชีวิตปลา
ตัวอย่างเช่น ปลาบิลฟิชจำนวนมาก เช่น มาร์ลินสีน้ำเงิน เคยลงเอยที่นักภาษี แต่วันนี้ประมาณ 97 เปอร์เซ็นต์ของมาร์ลินสีน้ำเงินที่ชาวประมงลงจอดโดยชาวประมง ถูกปล่อยกลับสู่ทะเล การศึกษาแสดงให้เห็นว่าปลารอดจากการจับและปล่อย ซึ่งเป็นวิธีปฏิบัติที่ McClintock มักปฏิบัติตามทั้งในน้ำจืดและในทะเล บ่อยกว่าที่นักตกปลาหลายคนเชื่อ
ในขณะที่คุณอ่านเรื่องราวที่น่าจับตามองของ McClintock และจินตนาการถึงความตื่นเต้นของปลาในแถว คุณแทบจะไม่รู้ว่าคุณกำลังซึมซับข้อมูลมากแค่ไหน อย่าโยนหนังสือเล่มนี้กลับ มันเป็นผู้รักษาประตู
ซื้อ นัก ธรรมชาติวิทยาไปตกปลา จาก Amazon.com ยอดขายที่เกิดจากลิงก์ไปยัง Amazon.com มีส่วนช่วยในโครงการของ Society for Science & the Public
พบสาหร่ายโบราณ — ซากดึกดำบรรพ์ขนาดเล็กของพืชสีน้ำเงินสีเขียวและสีเขียวที่เก่าแก่ที่สุดในโลกถูกพบในสภาพที่ได้รับการอนุรักษ์อย่างดีในหินปูน Bitter Springs ในภาคกลางของออสเตรเลีย อายุของพืชยุคก่อนประวัติศาสตร์เหล่านี้ไม่สามารถระบุได้อย่างแน่นอน แต่อาจมีอายุ 700 ล้านถึง 800 ล้านปี — จดหมายข่าววิทยาศาสตร์ , 30 ตุลาคม 2508
อัปเดต:
การค้นพบในปี 1965 เป็นหนึ่งในการค้นพบฟอสซิลครั้งแรกของสิ่งมีชีวิตสังเคราะห์แสงที่ผลิตออกซิเจน ซากดึกดำบรรพ์ของไซยาโนแบคทีเรียที่รู้จักกันมากที่สุดในปัจจุบัน ซึ่งเป็นรูปแบบชีวิตแรกที่ผลิตออกซิเจน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยรู้จักในชื่อสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน มีอายุประมาณ 2.1 พันล้านปี ก่อน แต่ไซยาโนแบคทีเรียออกมาเร็วกว่านี้มาก เหตุการณ์ Great Oxygenation เมื่อประมาณ 2.3 พันล้านปีก่อน ได้เทออกซิเจนเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก และเมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิจัยได้รายงานหลักฐานว่าสิ่งมีชีวิตที่ผลิตออกซิเจนมีอยู่ก่อนหน้านั้นนาน บางทีอาจจะ 3.2 พันล้านปีก่อน ( SN Online: 9/8/15 )
credit : coachfactoryonlinea.net monalbumphotos.net tomklaasen.net rebooty.net viktorgomez.net syntagma7.org prettyshanghai.net nomadasbury.com coachfactoryoutletonlinestorez.net mishkanstore.org
